Flores op weg

We beginnen de ochtend met grote kommen Nescafé en terwijl wij de koffie nuttigen houdt Zoë zich bezig met het ……………………………………nagellakken. Na het ontbijt ontmoeten we onze chauffeur en gids. Zij zullen ons de aankomende dagen door Flores leiden.

Flores is een groot bergachtig eiland. 14 vulkanen met hun toppen in het noorden en hun uitlopers tot diep in de zee in het zuiden, domineren het landschap en vele ervan zijn nog steeds actief. Het is een van ‘s werelds geologisch meest onstabiele zones met aardbevingen het gehele jaar door. Nu, dat heeft toch zijn weerslag op het wegennet, ofwel de enige hoofdweg van Flores. Deze hoofdweg van oost naar west is meer dan 700 km lang en dat terwijl het eiland slecht 375 km lang is. We stappen dus met 5 man in een iets te kleine auto en gaan een groot deel van deze weg afleggen.

De natuur is ruig en gelukkig groen omdat we aan het einde van het regenseizoen zitten. De airco van de auto moet regelmatig afgezet worden wanneer de auto bergopwaarts moet en de auto moet regelmatig even stilgezet worden omdat onze Hollandse magen niet tegen zoveel bochtenwerk opgewassen zijn. Onze eerste stop wordt Paga, een plaatsje gelegen in het zuiden aan het strand en zoals in onze routebeschrijving staat gemeld: ‘stop voor een drankje’. Nu zou je vermoeden dat hier enkele ‘toeristische’ eethuisjes zouden staan. Niks is minder waar. In Paga is helemaal niks, geen toerist, geen eethuisjes, geen barretjes, maar wel…………………een heel strand voor jezelf en een hutje waar ze iets voor je te eten kunnen maken. Er wordt gezwommen in een eigenlijk iets te gevaarlijke zee met hoge golven die je onderuit halen. Het zand en zout word afgespoeld met water uit de put gelegen op het binnenpleintje. Er wordt wat gegeten en een potje schaak gespeeld onder het toeziend oog van de eigenaar van dit etablissement .

De weg gaat verder met vergezichten over zee en achterland. We bemerken ook dat we wel erg zeuren omdat we vinden dat de auto iets te krap is voor 5 personen. Hier zien we busjes volgepropt met mensen en de rest erbovenop. Een iets luxere bus vervoerd een geit op het dak en tot de top tien van vreemde busjes behoord een exemplaar die compleet behangen leek met levende kippen. Tja, je wilt met deze temperaturen je kip natuurlijk wel vers hebben.

De volgende stop wordt een traditioneel koningshuis in Jodpu. Het huis, waar de koning van de omliggende dorpen nog steeds iedere avond slaapt, wordt verder alleen gebruikt met ceremonies. Het hout is meer dan 500 jaar oud en alleen het alang-alang dak werd vervangen in de jaren. We gaan verder op weg naar Moni. Het eerste iets ‘toeristische’ gehucht dat we tegen komen. Maar eerste nog pech onderweg en dit geeft tevens een goede indruk van de ‘weg’. Na wat gesleutel gaat de tocht verder en stoppen we bij een ‘hotelletje’ in Moni.

Iets hoger gelegen ligt een waterval en verscholen tussen beplating een kleine warmwaterbron. We nuttigen een biertje op een geïmproviseerd terrasje met uitzicht op de vulkanen die Moni omgeven. We eten wat in het meest aftandse ( pas geopende) eethuisje die we ooit hebben gezien en gaan vroeg naar bed, immers de volgende dag moeten we vroeg op om de vulkaan te beklimmen.



Voor een vakantiehuis in Indonesië zie onze villa ‘s in Noord Bali http://www.bali-beach-villa.com/ & http://www.balivilla.nl/ en verhalen over Bali http://balivillalovina.blogspot.com/