Bangkok met de fiets

Wij zullen een van die vele miljoenen zijn die deze nacht hier verblijven om de volgende dag weer uitgeslapen Bangkok te ontdekken. Deze dag zullen we de drukte laten voor wat het is en staat er een fietstocht op het programma. Na verschillende petten opgezet te hebben duiken we nog even in een van de lokale eettentje waar we het laatste tafeltje konden bemachtigen. De mie wordt netjes met stokjes gegeten en een Thaise ijsthee verdwijnt in blikken bekers gevuld met van herkomst onbekende brokken verkoelend ijs.

We testen de fietsen en zitten nog even onwennig in het zadel. Het is immers al jaren geleden dat we op deze stalen rossen hebben gezeten, maar gelukkig bleek dat we het nog niet verleerd waren. De tocht gaat met een kleine groep nog even langs wat drukke wegen, waar de gaten in het wegdek worden ontweken door op de stoep te fietsen, om later te verdwijnen in de kleinen steegjes van Bangkok. We passeren houten huizen met golfplaten daken. Dat wat eens een rivier had moeten zijn is sinds eeuwen een open riolering en dumpplaats of verzamelplaats van afval. Als een bonte verzameling vlaggetjes hangt hier de schonen was te drogen boven het niet bepaald fris ruikend water.

We fietsen verder over een gammelen houten brug en komen via smalle straatjes uit op de markt onder de snelweg. Het is niet altijd duidelijk waar de markt eindigd en de huizen beginnen. Geimproficeerde tafeltjes met spullen maken de straatjes nog smaller en bemoeilijken het fietsen. Haakse bochten worden afgewisseld met voorover buigen om zo een zonnescherm nog net te missen. De geur van riolering bij het water maakt plaats voor de heerlijkste geuren van voedsel. Overal wordt gekookt en gegeten op straat. Het feit dat het merendeel van de Thaise huizen zelf geen keuken heeft verklaard de enorme diversiteit aan voedsel wat op straat te eten is tegen prijzen waar je het zelf niet voor kan koken. We verlaten de markt en fietsen nog even langs het spoor waar een varken met wat biggetjes verkoeling zoekt onder een geparkeerde auto. De ruimte die de trein nog overlaat langs het spoor is vakkundig opgevuld met behuizing, hekjes en omheinde binnentuintjes opgefleurd met een enkele plant en bloem. Deze hebben weliswaar het nadeel van het feit dat ze dicht gelegen zijn aan het spoor, maar tevens het voordeel dat ze overdekt zijn door de snelweg.

Nadat we de krottenbuurt verlaten fietsen we via een welvarende buurt een tempel terrein op. Hier wordt een korte pauze gehouden en kunnen we een blik werpen in een tempel waar de volgeling van Boeddha nog niet die meditatie techniek onder de knie heeft dat hij kan rusten zonder de vele vans om zich heen die hem verkoeling toewijven. Zijn weg naar het Nirvana zal nog even op zich laten wachten.

Iets verder nemen we een lontail boot over de Chao Praya rivier. Vanuit de boot hebben we een mooi uitzicht op skyline van Bangkok. Eenmaal aan de overkant heeft vooral Zoë nog niet de handigheid om een fiets ook op een bruggetje te krijgen, maar na wat inspanning kan de tocht verder ondernomen worden. De drukte van de stad wordt hier aan de andere kant van de rivier verruild voor de rust van het platteland. We passeren nog een enkele tempel en wat gedenktekens op een begraafplaats van urnen en as. De rest van de tocht gaat over smalle betonnen paden lang water en omgeven door ................................ palmbomen. Voor velen adembenemend, wanneer ze hun blik durven af te wenden van het smalle pad en het risico te nemen om in de sloot te belanden, maar voor ons, na dagelijks omringd te zijn door deze bomen, niet dat wat we er eigenlijk van gehoopt hadden. Paradijs went en een paradijselijke omgeving is afhankelijk van waar je vandaan komt. Onze voorkeur ging uit naar de kleine steegjes vol geuren, de kleuren van het fruit en de kruiden en niet te vergeten de vele verschillende onbekende hapjes die bereidt worden langs de kant van de weg. Tegen het eind van de middag brengt de boot ons weer terug. Een laatste blik van die dag op de Choa Praya en een snelle blik op enkele paalwoningen.