Onderweg naar de Birma spoorlijn

De volgende ochtend worden we verrast door het geluid van olifanten. Enkele beesten waden in het water dicht bij onze kamers en krijgen na een wasbeurt de restanten van het gegeten fruit. Even later tijdens het bezoek aan het nabij gelegen dorpje komen we ze weer tegen. De oorspronkelijk uit Burma afkomstige bewoners zouden behoren tot de Mon-stam. We herkennen de van rieten matten gemaakte huisjes; biggetjes fase nummer 1, maar we herkennen ook de invloed van de moderne tijd en spotten enkele brommers onder de bescherming van zo’n huisje. Slecht enkele vrouwen. Een kind en wat kippen lopen er rond. De mannen zijn waarschijnlijk druk aan het werk in het floatel. Het is een dorpje met tegenstellingen. Enkele elektriciteitdraden lopen door het authentieke dorp, evenals de telefonerende Boeddhist. Een wc staat verloren tussen het bamboe met zicht op de tempel waar twee leeuwen de wacht houden.

We zeggen de olifanten gedag en nemen een verfrissende duik in de rivier voordat we de tocht verder ondernemen. Via een boot en een busje komen we bij het stationnetje Goamahamongkol. Hier zullen we de trein nemen over een stukje van de beruchte Birma spoorlijn. De locomotief zag er goed uit toen deze het station naderde, echter het volgende treinstel gaf meer de ware aard van de trein weer. De naar buiten hangende fluitende conducteur moet een goedgelovig man zijn. En ook wij stappen goedgelovig deze trein in. Een mooie route langs het water en over houten bruggen en grof aangelegde spoor volgt. Een adembenemend landschap van rode aarde en groene heuvelruggen leidt ons naar ons eindpunt Thakilen. Vanaf hier zullen we de bus nemen naar Bangkok om ons te verenigen met de achter gebleven spullen en de pakken van Theo.