Turkooizen meren en blauwe stranden
Door: Marja
Blijf op de hoogte en volg zoe
14 Maart 2010 | Indonesië, Batavia
Zondag 14 maart 2010. Om 4.00 uur in de ochtend gaat de wekker. Een kwartiertje later worden we opgehaald en richting Kelimutu gebracht. De weg stopt en de we zullen te voet verder moeten. Er is gelukkig wel iets van een pad en een trap aangelegd naar deze op 1600 meter hoogte gelegen vulkaanmeren. Maar zo in het donker blijft het een spannende onderneming. De vulkaan bestaat uit 3 kraters, die elk gevuld zijn met een gekleurd meer. We hadden deze natuurlijk al gespot vanuit het vliegtuig, maar nog niet echt van dichtbij. Het water van de meren wordt door mineralen gekleurd en kan ook veranderen van kleur. Dit is dan ook een bron voor bijgeloof; dolende geesten van overlevende met voor iedere categorie een gekleurd meer. En tegenwoordig ook een gewilde plek voor zelfmoord. Het zwarte meer is altijd zwart gebleven en konden we nu niet aanschouwen vanwege het wolkendek dat erboven bleef hangen.
Na een tocht van ca. een uur bereiken we nog net voor zonsopgang de top van de vulkaan. We zien de zon opkomen boven de zee en langzaam het vulkanisch landschap verlichten. We drinken, dankzij het goede initiatief van een Indonesiër koffie en Zoë nuttigt wat pop-mie op deze top van de vulkaan.
De weg terug gaat een stuk makkelijker nu het licht is. Bij het hotel wordt het ontbijt genuttigd en een koude douche genomen en de route wordt vervolgd, nu met Riung als eindbestemming. Een wederom ruig landschap afgewisseld met groene lieflijke sawa’s. Onderweg nog even een echte , nog steeds in gebruik zijnde, bamboebrug. Altijd leuk voor wat spannende momenten. In Ende is er een quik stop voor een drankje en wat meeneemvoedsel. We gaan verder naar Blue Stone Beach; een kilometers lang strand vol met blauwe stenen. Ze worden verzameld, geselecteerd, verkocht en er spoelen steeds weer nieuwe aan. Met zoveel keus is het natuurlijk wel moeilijk om de mooiste mee te nemen. Uiteindelijk, na wijs beraad, goed overleg en met je billen op een grote hoop blauwe stenen zittend, worden er toch enkele geselecteerd uit deze ontelbare hoeveelheden stenen, die de goedkeuring konden hebben en met ons mee terug zullen reizen naar Bali.
Hier op Blue Stone Beach gezeten in de schaduw van enkele bomen zullen we picknicken met onze meegebrachte voedselpakketjes.
De tocht gaat verder, de kleine stenen en houten hutjes worden steeds meer vervangen door bamboehuisjes. Het landschap wordt kaler nu we weer in het noorden zitten en de miezerige oogst van de mais lijkt mislukt nu het regenseizoen niet gebracht heeft wat men ervan hoopte. Een oogst hebben ze hier 1 keer per jaar (In Bali hebben ze doorgaans 3 oogsten per jaar). Het ziet er ook niet naar uit dat er veel alternatieve inkomstenbronnen zijn. Maar dankzij het Christelijk geloof wel heel veel kinderen.
Net als Bali is Flores een uitzondering. Beide eilanden zijn niet islamitisch. Maar waar Bali is bedeeld met vele goden, veel groen en vele oogsten, moet Flores het doen met één God en misschien één oogst. Flores is hoofdzakelijk katholiek, maar toch houden de mensen zich bezig met het animisme. Er worden kippen, varkens en buffels geofferd om nieuwe rijstvelden te beschermen. Het gaat hier vooral om het in stand houden van het geloof van de voorouders en de voorouders gunstig te stemmen. Brute rituelen zoals het offeren van kinderen en maagden komt niet meer voor. En dat zou tevens eveneens een verklaring kunnen zijn voor het aantal kinderen.
In Riung overnachten we bij de SVD een soort YMCA. Ordelijk, netjes, met harde afzonderlijke bedden en een heerlijke keuken. Op een schorpioen na in de badkamer is er helemaal niks mis mee. We lopen ’s avonds nog even naar de haven om te kijken waar we de volgende dag vandaan vertrekken. Een armoede, een overweldigende schoonheid en gelukkig een relativerende tv-schotel in de tuin……… :)
Op aanraden van de gids eten we in het enige westerse restaurantje in de buurt. We krijgen tomatensoep met mieren, spaghetti met mieren en laten het grootste gedeelte staan, niet vanwege de mieren, maar het smaakte ook nog eens nergens naar.
Voor een vakantiehuis in Indonesië zie onze villa ‘s in Noord Bali http://www.bali-beach-villa.com/ & http://www.balivilla.nl/ en verhalen over Bali http://balivillalovina.blogspot.com/
Na een tocht van ca. een uur bereiken we nog net voor zonsopgang de top van de vulkaan. We zien de zon opkomen boven de zee en langzaam het vulkanisch landschap verlichten. We drinken, dankzij het goede initiatief van een Indonesiër koffie en Zoë nuttigt wat pop-mie op deze top van de vulkaan.
De weg terug gaat een stuk makkelijker nu het licht is. Bij het hotel wordt het ontbijt genuttigd en een koude douche genomen en de route wordt vervolgd, nu met Riung als eindbestemming. Een wederom ruig landschap afgewisseld met groene lieflijke sawa’s. Onderweg nog even een echte , nog steeds in gebruik zijnde, bamboebrug. Altijd leuk voor wat spannende momenten. In Ende is er een quik stop voor een drankje en wat meeneemvoedsel. We gaan verder naar Blue Stone Beach; een kilometers lang strand vol met blauwe stenen. Ze worden verzameld, geselecteerd, verkocht en er spoelen steeds weer nieuwe aan. Met zoveel keus is het natuurlijk wel moeilijk om de mooiste mee te nemen. Uiteindelijk, na wijs beraad, goed overleg en met je billen op een grote hoop blauwe stenen zittend, worden er toch enkele geselecteerd uit deze ontelbare hoeveelheden stenen, die de goedkeuring konden hebben en met ons mee terug zullen reizen naar Bali.
Hier op Blue Stone Beach gezeten in de schaduw van enkele bomen zullen we picknicken met onze meegebrachte voedselpakketjes.
De tocht gaat verder, de kleine stenen en houten hutjes worden steeds meer vervangen door bamboehuisjes. Het landschap wordt kaler nu we weer in het noorden zitten en de miezerige oogst van de mais lijkt mislukt nu het regenseizoen niet gebracht heeft wat men ervan hoopte. Een oogst hebben ze hier 1 keer per jaar (In Bali hebben ze doorgaans 3 oogsten per jaar). Het ziet er ook niet naar uit dat er veel alternatieve inkomstenbronnen zijn. Maar dankzij het Christelijk geloof wel heel veel kinderen.
Net als Bali is Flores een uitzondering. Beide eilanden zijn niet islamitisch. Maar waar Bali is bedeeld met vele goden, veel groen en vele oogsten, moet Flores het doen met één God en misschien één oogst. Flores is hoofdzakelijk katholiek, maar toch houden de mensen zich bezig met het animisme. Er worden kippen, varkens en buffels geofferd om nieuwe rijstvelden te beschermen. Het gaat hier vooral om het in stand houden van het geloof van de voorouders en de voorouders gunstig te stemmen. Brute rituelen zoals het offeren van kinderen en maagden komt niet meer voor. En dat zou tevens eveneens een verklaring kunnen zijn voor het aantal kinderen.
In Riung overnachten we bij de SVD een soort YMCA. Ordelijk, netjes, met harde afzonderlijke bedden en een heerlijke keuken. Op een schorpioen na in de badkamer is er helemaal niks mis mee. We lopen ’s avonds nog even naar de haven om te kijken waar we de volgende dag vandaan vertrekken. Een armoede, een overweldigende schoonheid en gelukkig een relativerende tv-schotel in de tuin……… :)
Op aanraden van de gids eten we in het enige westerse restaurantje in de buurt. We krijgen tomatensoep met mieren, spaghetti met mieren en laten het grootste gedeelte staan, niet vanwege de mieren, maar het smaakte ook nog eens nergens naar.
Voor een vakantiehuis in Indonesië zie onze villa ‘s in Noord Bali http://www.bali-beach-villa.com/ & http://www.balivilla.nl/ en verhalen over Bali http://balivillalovina.blogspot.com/
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
