Al eilandhoppend opzoek naar de draak.

We blijven slecht een nacht in Labuan Bajo en vertrekken de volgende dag, niet al te vroeg, met de boot naar Rinca. Onze oorspronkelijke boot bleek echter pech te hebben en we krijgen een andere boot ter beschikking. De boot beschikt over een kombuis, een douche/wc een kooi voor de gasten en verschillende slaapplekken buiten, waar we graag gebruik van maken. Met ons gaat mee de gids, de kapitein en twee hulpjes. Ofwel, 4 man voor 3 personen; dan hoef je zelf geen koffie meer te zetten. Nadat zoet water aan boord is gebracht, het bier in een koelbox met ijs is gezet kunnen we vertrekken richting Rinca. Allereerst zal er een stop worden gemaakt bij Red beach om te snorkelen in een van ‘s werelds mooiste koraalriffen. Ook hier wederom witte stranden, azuur blauw water en ……………een kleine haai op de snorkelplaats. Een uitgebreide lunch wordt bereid aan boord en we meren na enkele uren varen aan bij het eiland Rinca. Een lange aanleg stijger brengt ons naar het eiland alwaar de eerste varaan ons verwelkomt. Vervolgens loop je een paar honderd meter zonder bescherming door een stuk dor natuur naar het begin van het park. Niet dat die bescherming veel voorstelt, maar toch beter iets dan niks.

De Komodo varaan is het grootste reptiel ter wereld. Deze door de lokalen Óra’ genoemde wezens worden door vele als de ‘laatste draken’ beschouwd. Zij eten herten, varkens, buffels en paarden. De kleintjes leven in de bomen en doen zich tegoed aan wat kleiner gedierte terwijl de grotere met een snelheid van 18 km per uur een slachtoffer tot maaltijd kan maken. Hun tactiek is simpel en doeltreffend: Al eeuwenlang poetsen zij hun tanden niet, daardoor beschikken zij over niet zoveel tanden, maar des te meer bacteriën in hun bek. Een bijt van een varaan leidt binnen enkele uren tot een definitieve dood. Deze kan dan misschien nog een dag op zich laten wachten, maar is wel verzekerd. Eenmaal gebeten moet je zo snel mogelijk behandeld worden in een ziekenhuis en dan kom je het eerste probleem tegen. Geen ziekenhuis ter plaatse, geen fris water ter plaatse, helemaal geen water deze keer, geen antibioticum, geen koelkast en vaak ook geen stroom. Met deze wetenschap ondernemen we de trekking door het gebied van de varaan en met als bescherming een simpele stok. We hebben geluk; naast enkele exemplaren in het begin zien we na een tijdje lopen een varaan voor ons over het pad lopen. Er is een drakennest in de buurt en deze varaan beschermd niet zozeer het nageslacht als wel haar eventuele voedsel. Als de kleine draakjes niet snel vanuit het nest de boom in komen worden ze door hun draak van een moeder gewoon opgepeuzeld.

Tijdens de tocht splitsen we ons in twee groepen. Zoë en onze gids gaan alleen een kortere route nemen en wij gaan met de ranger naar de top. Iedere groep beschikt nu slecht over een stok en dat is best spannend. Helemaal als je de stokdrager mag zijn. We zullen elkaar later weer ontmoeten in een droge rivierbedding. Op de terugweg zien we de varaan weer, nu rustend bij haar nest.

We verlaten Rinca en zoeken een overnachtingsplek bij Kalong eiland. Hier gaan we ten anker. Bij zonsondergang zullen vanuit deze plaats duizenden vliegende honden in een lijn naar Flores trekken. Rond een uur over zeven zien we de eerste exemplaren gaan en dit spektakel duurt totdat het geheel donker is geworden. Er wordt gegeten, een beetje gedronken, een potje schaak gespeeld en dan trekken we ons terug op het bovenste dek. In de kooi, voorzien van wat slaapplaatsen begint ’s avonds van alles te bewegen. We ontwaken met het geschreeuw van de terugkerende vleermuizen en varen richting Komodo. Komodo ziet er al wat meer toeristisch uit. Ze hebben zowaar wat stalletjes bij het strand met wat spullen te koop. We beginnen met een ontbijt in het restaurant aldaar. Tijdens het eten worden we omringt door varanen. Even komt ook een gebeten hert voorbij. Deze is bij de kont te pakken genomen en kan nu rustig langs de varanen lopen. Ze zullen haar geen kwaad meer doen, maar wachten slechts op het moment dat zij dood is. Met hun gespleten tong kunnen ze uitstekend ruiken en zodoende de plaats waar zij sterft achterhalen. Ze kunnen zo’n 80 % van hun lichaamsgewicht in één keer eten en schrokken zonder te kauwen gedeeltes van hun prooi zo naar binnen. Afijn, na ons ontbijt staat er een trekking op het programma door hun leefgebied. We komen geen varaan meer tegen , maar dat kan ook aan de luidruchtige groep Amerikanen voor ons liggen.

Terug van de wandeling nemen we nog een drankje in het restaurant en zien hoe bijna voor onze ogen een oud vrouwtje wordt opgepeuzeld. Een groep van vijf tot zes varanen had het bloed geroken van de wond van deze dame, die ze aan een val op haar knie over gehouden had. De mensen worden gemaand rustig te blijven, vooral niet te rennen en langzaam achteruit te lopen. Dit druist tegen alle menselijke instincten in als je maar enkele meters van zo’n beest verwijdert bent. Afijn, ze hebben de vrouw naar het restaurant gebracht, de wond behandeld en de varanen met stokken weggehouden.

Mooi kun je deze beesten niet noemen, ze zien er zelfs log en lui uit, maar eenmaal in beweging gekomen zijn ze verassend sneller dan je denkt. Ze zijn het doel geweest van deze reis en stonden al sinds lange tijd op het lijstje van dingen die we graag wilden zien. De laatste draken op aarde. Wij kunnen er een streep door zetten, maar het is te hopen dat er nooit een streep doorgezet wordt.

Met de boot varen we weer terug naar Labuan Bajo. We werpen nog een laatste blik in de keuken en zien dat er een goede ventilatie is. We werpen nog een laatste blik op Labuan Bajo en zien hoe de vis te drogen ligt op bamboematten en stappen de volgende dag op het vliegveld terug naar Bali en zien hoe naast de koffers ook ieder persoon gewogen wordt.

In Bali duiken we een sushi tentje in en doen we ons tegoed aan heerlijke ………………….vis.

Flores is in veel opzichten vele malen armer dan Bali. Hier zien we de mensen nog lopen op straat, zijn de brommers oud en is het record van Bali; 6 mensen op een brommer overtroffen door 7 personen op een brommer. Het eiland is katholiek en bijzonder kinderrijk. Toerisme is er maar mondjesmaat en veel mannen gaan op andere eilanden aan het werk. Flores is qua natuur enorm indrukwekkend, afwisselend en ondoorgrondelijk.


Voor een vakantiehuis in Indonesië zie onze villa ‘s in Noord Bali http://www.bali-beach-villa.com/ & http://www.balivilla.nl/ en verhalen over Bali http://balivillalovina.blogspot.com/