Vakantie in eigen land

We gaan er even een paar dagen tussenuit. Slecht enkele kilometers hier vandaan ligt Munduk en daar schijn je mooie wandelingen te kunnen maken naar watervallen en daar zouden ze ook de giant tree hebben. We boeken een klein hotelletje voor het betere vakantiegevoel en gaan direct op zoek naar de giant tree. Langs de weg naar Munduk komen we eerst langs een Holy tree met hoe kon het ook anders een ceremonie. Het is een Ficus, de welbekende Ficus Benjaminus, maar dan ietsje groter dan wat wij in de huiskamer hebben staan en natuurlijk ook voorzien van allerlei doeken., tempeltje eronder en heilig verklaren. Hoe groot en heilig deze boom ook is langs de kant van de weg, we gaan toch verder opzoek naar de giant tree.

Een heel klein verroest bordje geeft aan dat we een klein weggetje in moeten slaan. We rijden 5 kilometer langs de kruidnagelbomen, rijden verder en verdwalen zonder de giant tree te hebben gezien. Je zou denken dat je zo’n boom niet mis kan lopen, maar vergeet niet dat ze een groene schutkleur hebben in een groene omgeving…………………..:-)

Na wat vragen en aanwijzingen komen we dan toch oog in oog te staan met de boom. Een echte giant tree. Meer dan 800 jaar oud, een omtrek van 60 meter en een hoogte van 70 meter. Maar leuker nog is dat je in de boom kan lopen en kan klimmen tussen alle wortels. Als je rondom de boom loopt kom je een houten slang tegen; nog net geen overblijfsel van het paradijs, of misschien toch wel. En voor ieder die denkt dat hij zijn naam in de stam kan kerven of een leuk hartje voor je geliefde even een kleine waarschuwing; de doodstraf. We rijden terug en zien dan vanuit de auto hoe hoog deze boom eigenlijk is .

We hebben tijd over en maken een wandeling door de jungle zonder gids op zoek naar een waterval. We durven rond 5 uur niet meer verder. Dreigende regenwolken en intredende duisternis doen ons besluiten de weg naar beneden niet voort te zetten en terug te gaan naar de enkele kilometers verderop achter gelaten auto. We ontdekken een nieuwe uitdrukking; ‘een dood weggetje’: een pad waar geen mensen meer aan wonen, geen warungs en geen toko’s. Een ander woord voor een pad door de jungle. De tocht was een goede conditietest en de vreugde was dan ook groot toen we de eerste warung tegen kwamen om wat te drinken.

Na een goede nachtrust, een kleine aardbeving en een fijn ontbijt regelen we een gids om een tocht door de bergen te maken naar de twee watervallen; de bekende waterval van Munduk en een van de hoogste watervallen van Bali. De wandeling gaat langs sawa’s, nootmuskaatbomen, ananas ,salak , koffiebonen , pepers, vanille en vele andere fruitsoorten en specerijen. We komen uiteindelijk op het punt waar we de vorige dag zijn omgekeerd, maar nu gaan we verder. De kennis van de gids en de belofte dat we niet alle trappen ook weer omhoog hoeven te nemen geeft ons goede moed. De waterval is niet echt groot ( tja, we worden verwend) maar komt inderdaad van heel hoog. We rusten wat en vervolgen daarna onze tocht langs enkele kleine hutjes en de cacao bomen. Alhoewel het hier eigenlijk alleen om de pitten van de vrucht gaat, kun je het weinige vruchtvlees eten en dat smaakt heerlijk zoet. Niks geen chocolade smaak.

Deze dag trekken we verder naar Ubud via Bedugul. We gaan op zoek naar de eeuwige aardbeivelden, maar komen op een paar kleine plantages niks indrukwekkends tegen. Wat we wel zien is een bijna Hollandse koe in een speelweide. Voorbij Bedugul begint het te regen en dat houdt de eerste dagen aan. Tussen de buien door proberen we toch wat bezienswaardigheden te bezoeken, maar het is te glibberig geworden om deze afgelegen plaatsten te bezoeken. We nemen ons voor deze een andere keer te bezoeken en stranden uiteindelijk in een museum in Ubud, waar je natuurlijk ook gewoon de kunst links kan laten liggen en een boekje kan gaan lezen.


Voor een vakantiehuis in Indonesië zie onze villa ‘s in Noord Bali http://www.bali-beach-villa.com/ & http://www.balivilla.nl/ en verhalen over Bali http://balivillalovina.blogspot.com/