China Xi-An

Half zes de wekker. Kwart over zes bepakt klaar staan bij de receptie en met de taxi naar de Transrapid Train gebracht. Een zonsopgang bij Shanghai en nu dus met een vaart van 340 km per uur naar het vliegveld. Het had natuurlijk ook iets harder gekund met deze zweeftrein, echter het zweven met een snelheid van 413 km per uur brengt toch iets meer lawaai voort dan de Chinese oortjes willen horen. Dat moet dan dus wel een takkenherrie zijn. Van trein naar vliegtuig dus van vliegveld naar vliegveld. In Xi-An staat onze gids al klaar. Het hotel met de toepasselijke naam ‘Belltower hotel’ ligt midden in het centrum en kijk uit op de bell- en drumtower. Nadat we ons wat opgeknapt hebben en voorzien van wat extra truien, gaan we op weg naar de geheel opgeknapte stadsmuur, waarop je ook kan fietsen of je laten fietsen en een verderop gelegen pagode te midden van een tempelcomplex. ’s Middags zelfs nog even tijd voor een winkelcentrum en voor de aanschaf van een………….paraplu.

Deze avond hebben we de Chinese opera bezocht. Een eetgelegenheid met de specialiteit van het stadje. Dit zijn een in deeg gewikkelde hapjes, kunstig gevouwen en vaak vormgegeven aan de hand van wat erin zit, gestoomd en dampend op een roostertje aan tafel gezet. Daarnaast allerlei soepjes, andere hapjes, drankjes. Dit gemengd met een moordend tempo van de catering, het gekakel van de rest van het publiek en de enorme chaos welke zich langzaam opstapelde aan tafel. Op de achtergrond echter het getokkel van een Chinese juffrouw. Gelukkig werden de tafels in hetzelfde tempo weer afgeruimd en kon de opera beginnen. Wel…………………………..indrukwekkend. Veel kleur, veel geluid en gelukkig een kleine uiteenzetting waarover de opera nu eigenlijk ging.

Xi-An bij nacht is alles wat je bij een Chinese stad kan voorstellen. Heel veel lampjes, rode lantarens en de weerschijn van de koplampen op het natte asfalt.

De volgende dag op weg naar dat waarvoor we eigenlijk zijn gekomen naar Xi-An. Het verderop gelegen terracottaleger. En terecht genoemd het 8e wereldwonder. In 1974 bij toeval ontdekt door twee boertjes, nadat het voor meer dan 2200 jaar in de grond gelegen had. Het terracottaleger bestaat voor zover ze nu weten uit circa 8000 krijgers, paarden en alles opgesteld en bewapend om de keizer te beschermen in het hiernamaals.

Het verhaal gaat als volgt. Rond 200 voor Christus zorgt de eerste keizer van China ‘Qin Shi Huang voor rust in het land, dit voornamelijk door andere veldheren een kopje kleiner te maken en door ook maar eens een begin aan de Chinese muur te maken. Zijn macht reikte ver en steeg hem ook behoorlijk naar zijn hoofd. Want wat moest hij nou na zijn dood. Dus is hij maar vast begonnen met het bouwen aan zijn imperium voor na zijn dood. Zie hier de krijgers. Naast de krijgers is er ook nog een geheel gebied van enkele vierkante kilometers waar allerlei attributen uit de grond zijn gekomen. Zijn eigenlijke graftombe is wel ontdekt, maar men is te bang om deze te openen. Bang omdat ze de techniek nog niet bezitten om deze goed te kunnen openen, bang voor alle valkuilen die ze vermoeden, maar ook bang voor alle zware metalen die daar in de buurt in de grond zitten en welke de beschrijvingen van het graf doen bevestigen.

Maar wat er tot nu toe te zien is, is al meer dan indrukwekkend. Rijen opgestelde krijgers. Allen met een uniek gezicht. Velen paarden en nog heel veel meer brokstukken. Hier zullen ze de aankomende jaren nog druk bezig zijn met puzzelen, restaureren en een techniek uitvinden om de kleuren te conserveren. We hebben de mazzel dat een van de boertjes nog leeft. Dus we hebben nu van deze ontdekker van het 8e wereldwonder een handtekening, een handje en een glimlach…………………. voor Zoë.

En op de vraag hoe ze het graf toch zo lang geheim hebben kunnen houden is het simpele antwoord: iedereen mee begraven die ook maar iets met de bouw of de planning te maken had.

Die middag terug in Xi-An naar het Muslim Quater. Hier staat ook de grote moskee en in de gehele wijk heel veel kraampjes, rommelkraampjes, verkoopkraampjes en heel veel dingen die je eigenlijk zou willen eten en nog meer dingen die je helemaal niet wil eten. Uiteindelijk gestrand met een Mao-brilletje in een enigszins ooglijk eethuisje en een hele gefrituurde kip gekregen, wat dan ook een hele kluif was met stokjes. Daarna rennen geblazen want er was nog een trein te halen van Xi-an naar Pingyao.

Voor een vakantiehuis in Indonesië zie onze villa ‘s in Noord Bali http://www.bali-beach-villa.com/ & http://www.balivilla.nl/ en verhalen over Bali http://balivillalovina.blogspot.com/