China Beijing

We verlaten het oude stadje en brengen onderweg nog even een bezoekje aan de Jin Ci Tempel te Zhuangyuan. Hier het beeld van de veelarmige Boeddha, altijd handig voor een beetje hulp.

s’ Avonds aangekomen in Beijing na een goed uurtje vliegen en direct naar het Night at Bamboo Garden Hotel gegaan. Een wat later bleek leuk hotel op loop afstand van hele leuke eetgelegenheden.

Na een goed ontbijt, direct van start op weg naar het eerste park en de eerste klim richting tempel. Hier staan we voor het eerst sinds lange tijd weer oog in oog met tulpen en pioenrozen. Vanaf een van deze parken hebben we onze eerste blik op………………….. de verboden stad. We hebben ons goed ingelezen, dat wil zeggen de film bekeken, maar waren toch verrast hoe groot het was, hoe groen het was en hoeveel verschillende sferen er toch waren. Het was eens, voor eeuwen het centrum van alle macht. Hier leren we ook enkele bloemen te eten en hebben we de troon gezien waar de laatste keizer op heeft gezeten. Hier ook rennen we naar buiten via de poort naar Tiananmen Square en komen ineens weer terug in de 21e eeuw.

Afijn, met het portret van Mao aan de ene kant en achter onze rug zijn mausoleum zitten we slechts voor korte duur op dit grasveld. Er vanaf gejaagd door een of andere politieagent!

Deze dag bezoeken we nog de Tempel of Heaven en sluiten de dag af in een heerlijk restaurantje. De volgende dag zouden we het wat rustiger aan doen. Dat wil zeggen, de hoge trappen op van de drumtower, rondslenteren in de buurt en nog wat waterfietsen. Dit alles als voorbereiding voor de grote dag. Dinsdag 28 april 2009 staat geheel in het kader van de muur. We worden door de chauffeur gedropt in Jinshanling en zullen lopend over de muur vele uren later in Simatai opgepikt worden. De eerste kilometer in Jinshanling ziet er goed uit. Veel trappen en een behoorlijke klim. Weliswaar een slechte bewegwijzering zodat we met hulp van een paar gidsen toch op het goede pad zijn gekomen. Toch vervelend als je de verkeerde kant uitloopt. Maar het zag er allemaal redelijk onderhouden uit. Goed gerestaureerd, zwaar maar toch te doen, dus vooral genieten van het uitzicht. Dat beeld verandert al snel na die eerste kilometer. De onderhoudswerkzaamheden lijken daar op te houden, van leuke lampjes is geen sprake meer en het geheel ziet er al aardig afgebrokkeld uit. Wat niet verandert zijn echter de hoogteverschillen. Klimmen en dalen dus op losse stukken steen en soms een heel klein stukje afsnijden om zo een toren op instorten te vermijden of stiekem een hoogte verschil te omzeilen. Wat in het begin nog redelijk sportief eruit ziet, zit later uitgeput met een flesje water tegen de muur. Vier en een half uur zullen we over deze 10 kilometer doen. Een meer dan adembenemende tocht met iedere keer weer dat veranderende uitzicht op de muur. Voor zover je kan kijken slingert deze over de bergrug door het landschap. Miljoenen Chinezen hebben eraan gebouwd en voor iedere meter is er een gestorven. Waar de eerste keizer Qin, we kennen hem nog van dat terracottaleger, aan begonnen is zou later de draak genoemd worden en wel een van meer dan 6400 kilometer lang. Veel toeristen zijn we hier niet tegen gekomen en het is mede dankzij de hulp van twee vrouwelijke ‘gidsen’ die ons soms de muur overgetrokken hebben, dat we dit gedeelte van de draak bedwongen hebben. Toch op zijn minst een medaille waard.

Van het ene bouwwerk naar het andere bouwwerk, ofwel van draak naar vogelnest. Het Olympisch stadium. Een geweldig gebouw. Indrukwekkend zowel aan de buitenzijde als van binnen. En daarna maar weer een bezoekje aan het Zomerpaleis. Eens voor de verjaardag van de moeder van een keizer aangelegd. Ofwel men graaft een meer en heeft dan ook tegelijk een berg. Zet er wat tempels en gebouwen op , een marmeren boot voor een of andere symbolische reden en dan kun je met een drakenboot je moeder verrassen. Gefeliciteerd!

Met name in Beijing staat de oude en het nieuwe China dicht naast elkaar. Van Lamatempel naar het duurste gebouw van Remco Koolhaas ( de onderbroek genoemd). Van de Tempel van de wolken naar het eivormig theater. Maar nog steeds wordt er met stokjes gegeten, hangen er overal wensbomen en plast,spuugt en snottert men op straat. Tracht men soms een brand van een 7 sterrenhotel (wolkenkrabber) in de doofpot te stoppen en zie je overal camera’s verscholen opgehangen. Het nieuwe en het oude China hebben wel een ding gemeen. Als de Chinezen ergens voor gaan dan doen ze dat ook met overweldigende overtuiging.

Afijn onze reis China zit er bijna op. Er wordt nog wat van de straat gegeten. De sate met schorpioenen en zeesterren hebben we omgeruild voor iets van vlees en ( jawel Wim, ook hier) heerlijke geglazuurde aardbeien op een stokje. We lopen nog over de parelmarkt en slaat wat Chinese inkt in met wat kwasten. Ook wat stokjes gaan in de koffer mee en dan zit het erop. We zeggen nog wat vrienden gedag, die deze reis ook bijzonder hebben gemaakt, alleen al door het feit dat ze daar al jaren wonen en ons het gevoel gaven bekenden te zijn in een voor ons onbekend land.

En Zoe? Zij staat inmiddels in menig Chinees fotoalbum en we hadden een groot gedeelte van de reis kunnen sponsoren, wanneer we dit te gelde hadden gemaakt.


Voor een vakantiehuis in Indonesië zie onze villa ‘s in Noord Bali http://www.bali-beach-villa.com/ & http://www.balivilla.nl/ en verhalen over Bali http://balivillalovina.blogspot.com/