Van Bateman Bay via Canin River naar lake Entrance

Deze dag proberen we iets van de tijdsplanning in te halen. We verlaten Bateman bay redelijk op tijd en hopen zover mogelijk te komen. Tijdens een koffiebreak komen we de eerste pelikanen tegen en zo ook een hele lading brutale meeuwen. Bij Eden bezoeken we het walvissenmuseum; kleinschalig maar leuk. Het doet een beetje Engels aan en zo ook het weer. Tijdens de verlate lunch stoppen krijgen we echt te maken met bijna stormachtig weer. De route verlaat nu de kust en laat ons het weidse landschap zien. Hier is helemaal niks. Mooi asfalt, mooie strepen en geen auto te bekennen. Die dag redden we het tot Canin River. Een kleine camping langs de weg, maar groot in zijn bomen en ook hier zijn we de waarschuwingsbordjes............................... :)

Die ochtend wordt de route vervolgt. Ons idee om Zoë achterin de camper haar huiswerk te laten maken terwijl het Australische landschap aan haar voorbij flitste werd teniet gedaan door de regelgeving van het land. Men mag niet los achterin zitten.................... :) En zo zaten we nu gezellig met zijn drieën op de voorste bank van die, zoals al eerde genoemde, iets te kleine camper met een meisje dat al eigenlijk iets te groot was. Gelukkig was het weer fris genoeg en kon de ventilatie het met gemak aan. Onderweg hebben we wat eten ingeslagen voor de lunch om deze onderweg op een nog te vinden mooie locatie te nuttigen. En die vinden we. Bij Cabbage Tree Creek slaan we de weg af richting Cape Conrai. Daar zou eigenlijk niks mogen zijn behalve misschien een uitkijkpunt of een klein weggetje naar het strand. Niks was minder waar. Daar midden in niemandsland staan ineens netjes aangegeven parkeerplekken, een picknick plaats en zelfs een schone blinkende barbeque. We kunnen het niet laten om even op het knopje te drukken en............................ het werkt!!. Geheel verbaasd over zoveel luxe voor niemand anders dan onszelf, pakken we onze lunchspullen, maken een bakje koffie en lopen over het geheel verlaten strand. Slechts een oud zandkasteel doet vermoeden dat hier meer mensen komen.

Bij Lake Entrance zoeken we een camping. Tegenover de speelplaats waar we erachter komen dat het niet behoort tot de mogelijkheden om een kind een schaafwond te laten oplopen op deze plekken anders dan zelf met een stuk schuurpapier over een kinderknietje heen te gaan. Grote bergen houtvezels worden onder dikke tapijten geschoven. Metaal wordt omkleed met rubber en zachte beschermlagen. Mannen aan het werk met stalen neuzen in de schoenen, helmen op en goede apparatuur. Beschermbrillen en handschoenen. Heel wat anders dan slippertjes en een sigaret.

En als dan eindelijk het speelattribuut er staat, wordt er een net hek omheen geplaatst, met een net afgewerkt deurtje en heel veel keurige bordjes met allerlei waarschuwingen, bevestigd met kindvriendelijke en veilige boutjes en moertjes....................... :)

Afijn, we draaien een was, gaan aan de wijn, surfen wat op internet en verkennen de volgende dag de omgeving. Pelikanen zwemmen in het brakke water, papegaaien houden zich rustig, want het is ook aan zee vooral koouououddddd.



Voor een vakantiehuis in Indonesië zie onze villa ‘s in Noord Bali http://www.bali-beach-villa.com/ & http://www.balivilla.nl/ en verhalen over Bali http://balivillalovina.blogspot.com/