De laatste zondag

De laatste zondag sluiten we af met een boottochtje. Een luie zondag op het water, Een tour langs de vele baaien van Sydney. Een laatste ijsje, een laatste blik op Sydney. De volgende dag zullen we de camper moeten inleveren en dit land voorlopig gedag zeggen.

Australië met als doel, familie te zien, maar ook te kijken of dit land ons past; zouden we er kunnen wonen, zien we ons daar zitten. We weten het nog niet, misschien is het nog te vroeg en is het contrast met daar waar we nu verblijven te groot.

Met verbazing hebben we de huizen aanschouwd. De net iets te kleine bungalows, met net iets te kleine veranda’s op net iets te kleine percelen. Het gaf het idee van volkstuintjes. Golfplaten en de bouw, van wat wij noemen ‘het biggetjes stadium’ nummer 2, ofwel voornamelijk hout. Niet zo’n heel goed idee als je beseft dat toch regelmatig hele stukken bos afbranden. Dit gedeelte van Australë is bijna over georganiseerd. Overal borden van alle does en don’ts, allerlei regels en rijen.

Verbijsterd hebben we gekeken hoe mensen hun auto parkeren in de niet eens gemarkeerde parkeerplekken, op de grote brede straat met aan weerszijde wat winkeltjes. In dit kleine dorpje had men de, waarschijnlijk stilzwijgende, gewoonte om je auto in de achteruit schuin te parkeren. Er was niemand die deze regel verbrak en zonder dat er ook maar een aanwijzing voor was, zag je iedereen op dezelfde manier indraaien. Dat maakt dan toch iets rebels in je los en je krijgt de neiging je auto dwars op alle parkeerplekken te zetten. Plaats genoeg....................... :)

We zijn in die paar weken achtervolgd door borden en door waarschuwingen. Zij die Bali kennen en weten dat er normaal een gat in de stoep zit of een ijzeren uithangbord op 1.50 meter hangt. Dat als je pech hebt met je auto het de gewoonte is om een takje met wat bladeren aan de auto te hangen om vervolgens in het donker, aan de straatzijde, zonder verlichting of reflexterende kleding je band te verwisselen........................... :) In Australië gaat dat toch iets anders. Waarschuwingen ruim een kilometer van te voren, gevolgd door tussen waarschuwingen, hekwerken, pionnen , borden met vaart verminderen en als laatste.................................... een paar mannen compleet in reflecterende gele pakken met helm op, bordje in de hand en onmisbaar een baard................. We hebben de eerste paar keer gedacht dat het een pop was, maar nadere inspectie, wat ook mogelijk was gezien de gedwongen snelheid, leerde dat het hier om echte levende wezens ging; De baardstraatmannen met bordjes.

We hebben het koud gehad en aardig wat regen, maar niks in vergelijking waar het land na ons vertrek mee te maken heeft gehad en nu nog steeds door geteisterd wordt. Filmpjes laten zien hoe snel een rivier uit zijn oevers kan treden en ineens de keurig geparkeerde auto's langs de kade meeneemt om ze als speelgoed over een brug te werpen. Je kunt organiseren wat je wilt, maar tegen zoveel natuurgeweld is niks bestand.

We hebben het ook heel erg naar ons zin gehad. Het land is groot, je vergist je snel met de afstanden en eigenlijk zou je gewoon een week ergens moeten blijven staan om de omgeving echt te verkennen. We hebben genoten van onze nicht en neef, genoten ook van de barbeques van Hans en de goede zorgen van Mary-Anne.



Voor een vakantiehuis in Indonesië zie onze villa ‘s in Noord Bali http://www.bali-beach-villa.com/ & http://www.balivilla.nl/ en verhalen over Bali http://balivillalovina.blogspot.com/